Ik heb een paar maanden geleden, omdat ik tegenwoordig veel met mobiele communicatie bezig ben een Sony Ericsson T650i gekocht. Het is een gsm die – behalve een geweldig knap (en bovendien stevig krasvrij) scherm- niet echt over veel bestoefbare kwaliteiten beschikt. Het design is knap, maar verder heeft het ding me niets dan kopzorgen bezorgd.
Het valt namelijk constant uit. Te pas en te onpas verschijnt het opstartscherm en beslist het tostel zichzelf af te sluiten.
Ik kocht de gsm bij Van den Borre in Sint-Denijs-Westrem. Daar deed ik hem vorige week dan ook binnen voor reparatie (onder garantie).
Ik beschreef zo goed mogelijk het probleem, toonde dit aan de verkoopster, had netjes alle bijgeleverde attributen (van adaptors, kaarten en kabels tot oortjes) verzameld in de doos en gaf (zoals het moest) alles mee voor reparatie.
Als bruikleentoestel kreeg ik de verschrikkelijke SE P990i smartphone mee. Een misbaksel van een ding. Mijn memory card adaptor had ik per ongeluk meegegeven met de te herstellen gsm dus bye bye adressenboek voor een week.
Want een week later werd ik gebeld dat ik de reparatie kon afhalen.
En wat was het defect nu? Voeg ik me benieuwd af. Antwoord van de reparatiedienst: “Wij hebben de software geupdate en alles grondig getest. Uw gsm werkt prima.“
Wel, die software update had ik zelf al uitgevoerd, dus dat konden zij helemaal niet gedaan hebben. Toen ik het gerepareerde toestel even testte in de winkel vertoonde het nog steeds het defect waarvoor ik het binnengebracht had. Na 2 seconden sloot ie zichzelf af.
In de doos van mijn herstelde gsm zat verder geen memorycard meer zaten geen oortjes en geen usb-kabel. De memorycard adaptor was er ook niet bij. Kortom: op de hersteldienst had iemand mijn doos uitgekeild en wat accessoires scheefgeslagen of mislegd.
Daar sta ik nu: tweede reparatie en de helft van mijn accessoires van een gsm van 400 euro ontvreemd door de herstellingsdienst.
De manager van Van den Borre deed alsof zijn neus bloedde. Hij heeft zich niet eens verontschuldigd voor het feit dat mijn herstelling niet in orde was en mijn accessoires gepikt waren.
In de periode dat ik aan de kassa stond kwamen er nog 2 andere mensen binnen voor gsm defecten.
Een mevrouw kwam haar bestelling ophalen en vroeg net als ik wat de reparatiedienst gedaan had. “Ze hebben een softwareupdate uitgevoerd” las de winkelbediende voor uit het herstellingsdossier. “Check eerst maar eens of het werkt” adviseerde ik de vrouw.
Een andere jonge gast met een Nokia kwam voor een tweede herstelling en meldde dat na de eerste bestelling een plastieken rand rond zijn toetsenbord zo beschadigd was dat hij loshing.
“De fabrikant is slechts verplicht om iets te doen – een nieuw toestel te geven of een waardebon- als het toestel 3 keer binnen is geweest voor herstelling, dat is de wet”. Zei de shopmanager van Van Den Borre nog. “Wij kunnen niets doen.”
Ja ja, en daarom is de eerste herstelling altijd een software update, ongeacht het defect, dacht ik. Dan geven meteen al wat klanten het op.
Ik kan dus nog 2 keer terug. Ik ben ondertussen al zo pissed op Van Den Borre en hun 10 garanties voor totale tevredenheid dat ik er verder geen voet meer binnen wil zetten.
Als mijn gsm volgende week niet gemaakt is, dien ik klacht in wegens diefstal.
Het systeem van reparatiediensten is één grote oplichterij. Winkels zoals Van Den Borre doen alsof ze garanties bieden aan hun klanten, maar als het er op aan komt doen ze niets, nada om hun klanten te helpen. Ze sturen alles door en schuiven de schuld af op de fabrikanten. En de reparatiedienst probeert gewoon zoveel mogelijk mensen af te schepen.
Ik kan maar één raad geven: koop niet bij Van Den Borre.